ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΙΑΣ Η ΤΑΞΗ

Καθως οδηγουσα σημερα και εβλεπα γυρω μου την κυκλοφορια να κυλα ομαλα σκεφτηκα.....

Πως θα είμασταν αν παντου κυριαρχούσε η απόλυτη τάξη?

Αν δεν έβλεπες κανενα γυρω σου να μικροπαρανομεί, να διασταυρώνει απο λεωφόρους και να πηδάει τα κυκλειδώματα, να περνάει με κόκκινο, να μην αργει στην δουλεια, να μην λεει μικρα εστω ψεματακια ?

Πόσο ανιαρα θα ηταν όλα?

Τι θα ζηζητάγαμε στις παρεες , με τους συνεργάτες ,στο σχολείο?

Για ποιά πράγματα θα πολεμούσαμε?
Σε ποιά θέματα θα εναποθέταμε την δημιουργικότητα μας για να τα καλυτερευσουμε?
Τι θα λέγαν οι ειδήσεις?
Π'ως θα ζούσαν οι ασφαλιστες, οι δικηγόροι, οι πολιτικοι και τόσοι άλλοι?
Μηπως κάποια επαγγέλματα δεν θα υπηρχαν καν?

Μηπως η αναζήτηση του τέλειου είναι μια πλάνη?

Και εδώ με επιασα να κανω λάθος.

Αλλο η απόλυτη τελειότητα και άλλο η απολυτη ταξη.

Μηπως ομως συνδέονται μεταξύ τους ?
Μηπως όμως αποκλείουν το ένα το αλλο?

Η τάξη επιβαλλει μαι τελεια κατανομη των πραγματων.

Τι είναι ομως τέλειο για μένα , για σενα για τον άλλον?

Μήπως αυτη η ανομοιομορφια αποψεων είναι η τελεότητα ? Το έναυσμα για δημιουργία?